Türk milliyetçiliğinin kendisini Oğuz Kağan ve Metehan figürleri üzerinden var etmesi misalinin bir benzeri Alman milliyetçiliğinin kendisini Çeruska Şefi Hermann (Arminius) ve Sakson beyi Vidukind üzerinden var etmesi örneğiyle karşımıza çıkar. Her iki figürün ortak noktası, Alman milletini dışarıdan gelen tasallutlara karşı savunmuş olmaları ve düşmanlarına karşı kanlı savaşlar vermiş olmaları olarak kabul edilmiştir.
Her ne kadar mezkûr iki kahramanın yaşadığı dönem itibariyle bir Alman milletinden bahsetmek mümkün değilse de kabilelerine karşı geliştirdikleri koruyuculuk 19. yüzyılda Alman milliyetçiliğini vaz ederken, dönemin aktörleri tarafından Alman milleti uğruna kendini feda etmek şeklinde okunmuştur. Bu sebeple 19. yüzyılın önemli bir kısmını bir millet olma çabalarıyla geçiren Almanya -ki henüz günümüz Almanya’sına benzer bir Almanya’dan da bahsetmek bu dönem için mümkün değildir- söz konusu kimseleri kendine bir rol model olarak seçmiştir.
Yeni sayımızda!
