Üstadın cesaretine, sözünün her daim arkasında oluşuna, bütün hayatını İslam üzerine yaşayışına hayrandım. O, geleneğin içinden süzülüp gelmiş bir imparatorluk vârisiydi, o idrakten kopmuyordu. Hayatını bu şekilde yaşadı. Evi bir Osmanlı eviydi, vakıf bir Osmanlı vakfıydı, şahsî notları hep Osmanlıcaydı. Başındaki fesiyle, kullandığı kelimelerle, giyim-kumaşına kadar rejimin dayatmalarına muhalefeti iliklerine kadar yaşadı.
Devamı Gerçek Hayat 968. sayısında.
